Νεολατίνος

ο

συν. στον πληθ. α) οι λαοί που έχουν λατινική προέλευση

β) συγγραφείς, κυρίως ποιητές, τών νεώτερων χρόνων οι οποίοι συνέγραψαν τα έργα τους στη λατινική γλώσσα.

[ΕΤΥΜΟΛ. (< νε(ο)-* + Λατίνος). Η λ. μαρτυρείται από το 1893 στον Εμ. Ροΐδη].